Bij de fysio!

Na maanden "hoddelen" met allerlei huis, tuin en keuken oplossingen, heb ik nu een afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut.

Zittend in de wachtruimte ga ik in gedachte na of ik alles heb. Ook mijn klachten probeer ik op een rijtje te zetten en vraag ik me af hoe dit intake gesprek zal verlopen.

Eerst zijn er de officiële vragen, daarna het bespreken van de klachten en toen kwam ie:
- fysio:" zo, doe nu je kleren maar uit"
- ik :"euhh alles"
- fysio: "nee hoor, bh en slipje aanhouden"

De paniek schoot door mijn lijf, hoe had ik zo naïef kunnen zijn: natuurlijk moeten de kleren uit!!
Mijn stress ging verder: "welk ondergoed heb ik aan... ojee... even spieken... pfff, gelukkig geen lingerie"
Na enkele minuten sta ik dan in mijn zwarte slip en witte bh met het schaamrood op mijn wangen en angstzweet in mijn oksels.

Maar ondanks deze miscalculatie mijnerzijds ben ik zeer goed geholpen en wil ik graag de fysio bedanken voor de professionele begeleiding van deze ietwat naïeve patiënte ;-)

2 the loo

Toedeloe!

Ik heb iets met toiletten. Dat wil zeggen: ik word erg blij als het betreffende toilet er schoon en bijzonder uitziet.

Heerlijk vind ik het als ze van die speciale dingetjes hebben: lekker ruikende zeep, kleine doekjes voor de handen, fijne spiegels en als de inrichting ook nog speciaal uitziet is het helemaal een feestje! 

Eén van de meest bijzondere toilet-ervaringen blijft toch wel die van het Derlon Hotel op het Onze-Lieve-Vrouweplein in Maastricht. Deze heeft een extraatje waar niet aan te tippen is: de restanten van een Romeinse tempel!! Dus zeker een aanrader voor alle toiletfanatics :-)

Leuk die hobby's!

De paardrijles

Mijn dochter zit sinds een jaar op paardrijden en ze vindt het geweldig! Ik heb sinds een jaar de stress van deze hobby en iedere maandag vraag ik me weer af: Waarom toch geen ballet?

Zelf was ik vroeger ook gek op paarden, reed vanaf mijn 5de en wilde niets liever dan een eigen paard. Nu moeder en wetende wat er allemaal kan gebeuren heb ik iedere week het zweet op mijn voorhoofd staan. 

En dat is niet alleen van angst, ook letterlijk moet ik me iedere maandag in het zweet werken: spullen slepen, paard mee helpen poetsen of op z'n minst vasthouden, de troep opvegen, kind op paard krijgen etc.

Gelukkig ben ik niet de enige moeder en zijn we langzaam een goed georganiseerde club en helpen we elkaar waar nodig. Het allerbelangrijkste zijn de tips over de pony's, want niet alles wil je uit eigen ervaring leren.

En: ik moet bekennen dat het ook bij mij begint te kriebelen!!

Hallo Lovely Ladies

Hallo Lovely Ladies, Dag Dames, Meisjes met vlechten en Mysterieuze Minnaressen...

Zo werd ik aangenaam verrast door deze tekst op het toilet van de V&D in Heerlen!

En achter die deur zittend bedacht ik me dat ik trots ben op mezelf, maar ook op de bijzondere vrouwen mijn leven. Getrouw, single, met of zonder kinderen, gezond of ziek: iedere dag staan ze weer klaar en gaan ze de uitdagingen van het leven aan.

Shoppen in Aken

Dagje Shoppen

Niet zó maar shoppen, maar met mijn dierbare vriendinnen-clubje. We kennen elkaar via onze vroegere werkgever en gaan sinds een jaar of 12 iedere zomer een dagje shoppen in Aken.
Deze dag heeft in de loop van de tijd zijn eigen kleine rituelen gekregen en dat is genieten!
Natuurlijk is er veel te kletsen en dat gebeurt al shoppend of op één van de vele terassen die Aken heeft. Op deze momenten ben ik ontzettend blij dat ik deel ben van deze club van 4, die al héél wat lief en leed met elkaar gedeeld heeft!

Jut en Jul in Ibiza

Poeh poeh.... wat is het toch zwaar!

Dag 4 begint na veel gedraai en moeizaam ontwaken...

Even flitsen er allerlei beelden door mijn hoofd en dan glimlach ik. Hoewel het feest nog niet over is, is dit toch al zo'n moment van terugblikken.

Jut en Jul in Ibiza en wat is het zwaar. De oude stad bezoeken, naar de hippiemarkt met scooter, over het strand naar Coco beach, boottocht naar Formentera...

Dat was in elk geval de planning, maar eenmaal beland op het bedje aan het zwembad blijken we héél goed in het bedenken "waarom-we-beter-rond-het zwembad-kunnen-blijven":
- "van dat stuk lopen gaan we oncontroleerbaar zweten", zegt Jul.
- "redden we het wel... dat hele stuk? En zo niet... wat dan?" vraagt Jut.
- "denk dat onze voeten wegsmelten in het hete zand", antwoordt Jul.
- "erg duur, toch? Dat andere strand?", meent Jut.

En "tevree" blijven we op het bedje, met onze zwaar bevochten parasol, tot een uur of zeven.
De avonden zijn niet veel spannender: eettentje zoeken en daar genieten van het uitzicht. Soms op het strand, soms in de oude stad.

Even naar Trier

Daar zit ik dan kapot moe van een lang weekend werken, al bijna 1,5 uur achter het stuur. Nog 30 minuten te gaan en dan "bestemming bereikt". 

De traditie 
Mijn ouders hadden al 25 jaar dezelfde traditie: 1x per jaar naar Trier, naar het graf van Zuster Blandine. Nu dat Pap er niet meer is, wilde ik héél graag met mam deze traditie voortzetten. Natuurlijk had ik me niet voorbereid, ben zo met oma en dochter in de auto gestapt en vertrokken. Tja... toen zag ik pas hoe lang het rijden was!

De stad
Trier is een prachtige stad en na een toch wel emotioneel bezoek aan het graf, was het tijd om lekker te genieten. De Porta Nigra is prachtig en zeker als het zonnetje schijnt. Als je er dan onderdoor loopt, opent aan de andere kant de stad zich in volle glorie: mooie gebouwen, brede allee die naar het grote marktplein leidt, terrasjes en hippe winkels. Een gezellige drukte dus en we konden niet wachten om er in te duiken.

Na het winkelen en lekker eten was het weer tijd om terug te gaan, maar eerst nog even slenterend langs de straatartiesten die er stonden om bewonderd te worden. Eén van hen, een Romein, stond er prachtig bij en mijn dochter met oma liepen er rustig langs. Maar dan.... die Romein maakt een geluidje met zijn mond, mijn dochter springt een meter de lucht in en knijpt keihard in de arm van oma. Binnen een tel hangt ze aan mijn arm en met een beteuterd gezicht zegt ze piepend: "Mam, heb je nog een legging bij je".... "ik heb in mijn broek geplast".... 

Oma natuurlijk in een deuk, mijn dochter weer kwaad dat iedereen naar haar kijkt en ondertussen vraag ik toch even voor de zekerheid: "hoe erg is het plasje". Ze antwoord: "nou, het is maar een drupje".

Gelukkig, dat "drupje" droogt wel en nu met "troost-ijsje" richting thuis!

Koningsdag

Jut en Jul vieren Koningsdag in Amsterdam!

"Echt ik ben er klaar mee", zegt mijn vriendin Jill. "Ik wil naar huis, naar mijn dochter", antwoord ik.

Daar zitten we dan in de lobby van het Krasnapolsky, het is 17.00 uur en we kunnen de stad niet uit. Even recapituleren en een plan van aanpak maken, ook maar de telefoon voor de zekerheid opladen. Volgens de meneer van de receptie gaan de wegen open vanaf 20.00 uur en buiten bij de EHBO post is het nieuws nog slechter: op zijn vroegst 22.30 uur ?????

Midlife crisis vs puberteit

Tja...lezen dus!

"Hey mam!"

"Ja schat.."

"Ik hoop dat ik geen last ga krijgen van de puberteit." 

"Oh enne?"

"Ik denk dat dat zonde van mijn tijd zal zijn. Ik wil gewoon blijven lezen en ik heb gehoord dat pubers niet graag lezen. 

Liever heb ik dan -  en dat heb ik gezien in een documentaire, dat je bij géén puberteit een heftigere midlife crisis krijgt. Net zoals jij mam, heb ik dat dan liever..."

"Euhh enne, sinds wanneer heb ik dan die midlife crisis?????"
"Sinds je weer single bent"

"Hoezo dat?"

"Nou gewoon, dat gewhatsapp de hele tijd, uitgaan op zaterdag en wijntjes drinken met vriendinnen."

"Oké, wat zou ik dan moeten doen?"

"Duhhh...lezen!"

Hoop

De waarheid mag gezegd worden

Altijd was er de hoop, al die jaren dat hij vocht was er altijd die verdomde hoop. Hoop op genezing, hoop op een nieuwe therapie, hoop op een wonder.

Hoop doet leven en dat is een waar gezegde.

Ik vind het moeilijk die hoop, héél erg moeilijk. Voor mij zorgt die hoop ervoor dat ik kwetsbaar ben en dat ik teleurgesteld word. Keer op keer geloof ik in die hoop en vertrouw ik erop, maar meer dan eens heb ik verkeerd gehoopt. 

Niet alleen bij het verlies van een dierbare, maar ook bij het verlies van een vriendschap of een droom. Telkens weer heb ik alle hoop en ga ik er meer dan 100% voor om uiteindelijk te leren dat het ook helemaal mis kan gaan, niet doorgaat of stuk gaat...

The Script 

Storm op komst...

... en in de golven schuilt het gevaar!

Na een relatie van zo'n 6 jaar raakte ik alweer verzeilt in een storm die ik eigenlijk nooit meer wilde meemaken. Ik dacht dat ik het wel aankon en meende te weten wat er ging komen!

En de paashaas dan...

Mijn dochter is vaak erg komisch. Niet dat ze dat wilt zijn, maar haar hoogbegaafdheid en geweldige fantasie zijn schuld aan heftige toch komische situaties die zich bij ons thuis afspelen.

Zo ook die ene dag ergens in de zomer toen ze 8 jaar was en we toevallig op het thema "Sinterklaas" kwamen.
Het begon onschuldig met zoiets als: "heb je die Hulpsint al eens goed bekeken" en toen kwam er een blik van verontwaardiging en een uitspatting die de toon voor de rest van de middag zette. We moesten normaal doen en ze wist wel waar we met onze vragen op duidden..

Enfin, ze kalmeerde en zei: "oké zeg het maar.. zeg maar wat je me wilt vertellen.."
Even hield ik de adem in, maar wist dat er geen weg meer terug was, dus zei ik: "lieve schat, Sinterklaas bestaat niet. Ik had gehoopt dat je het zelf zou ontdekken..."

Wat toen volgde had ik niet kunnen inschatten.
Ze kreeg een complete "emotionele meltdown" met schreeuwen, huilen en wegrennen... We waren stom, alle volwassen waren stom, ze zou wel eens even naar Den Haag gaan en protesteren tegen al die liegende volwassenen. Ze haatte ons natuurlijk en we waren allemaal leugenaars, hoe kunnen we de kinderen zoiets aandoen en natuurlijk zou ze het aan alle kinderen vertellen.. nooit meer zou ze een volwassenen kunnen vertrouwen.

Dit ging nog even door, totdat ze bij me op schoot kwam zitten en snikkend me aankeek met haar grote blauwe ogen en vroeg: "maar de paashaas dan..." 
Ik moest alle zeilen bijzetten en zei met een rustige stem: "nee lieverd, die ook niet".

Haar volgende vraag was, héél logisch: "En de kerstman..." Deze keer schudde ik mijn hoofd en keek vol berouw naar beneden... "nou zeg, dan zal de tandenfee ook niet bestaan, toch?!?"

Weer was mijn antwoord "nee" en deze keer stormde ze huilend naar binnen, kwam weer even snel terug en zei huilend, maar toch met ferme stem: "maar elfjes bestaan wel en durf nu maar niet "nee" te zeggen want anders valt er eentje dood neer"
Even had ik een momentje nodig en zei toen vol overtuiging: "zeker schat, zeker bestaan elfjes!!!!"

Hot chocolate

Momentje voor mij...

Vandaag hoef ik niet de deur uit en dat is fijn. Eventjes geen afspraken, vergaderingen, netwerken of naar het zwembad. Lekker thuis werken met de kachel aan (en verwarming, en ja dat moet echt), laptop voor me en muziekje aan. Top is het dat ik nog een héél leuk cadeautje hebt dat vandaag goed van pas komt!! 

#hotchocolate #winter # thanksdiana!

Glasgordijn

Er was eens ...

... een vriendinnenclubje die op een winteravond ergens in een klein restaurantje zaten om heerlijk te genieten.

Over en weer werden de spannendste verhalen verteld over de kinderen, het werk, de ex-partners, de collega's, de familie en noem maar op...

De avond vorderde, het eten smaakte voortreffelijk en de wijn vloeide rijk. De vriendinnen waren in hun nopjes. Na afloop waren ze dik tevreden en werd er nog lang nagesproken over dat ene gesprek:

"Wie heeft nog zijn trouwjurk", vroeg de nieuwsgierige vriendin. "Tja", antwoordde de jongste van het stel, "wat moet ik ermee nu ik gescheiden ben: vroeger wilde ik de stof gebruiken voor het ledikantje of voor het doopkleed. Maar dat is er nooit van gekomen".
De dapperste vriendin sprak: "Ik heb dat ding een paar weken geleden in de container gegooid met alle andere spullen van mijn ex die overbodig waren". 
"Dat vind ik durven", zei de jongste weer, "want ik ben er nog niet over uit wat ik er mee moet".
Waarop de derde vriendin antwoordde: "Nou, ik vind de voile van mijn trouwjurk nog altijd héél erg mooi; ik denk dat ik er een glasgordijn van ga maken", waarop de dappere vriendin in lachen uitbarstte en zei : "Ja zeker, voor op de wc, om er de schijt van te krijgen".  #vrouwensprookjes 

Resaca

Resaca

Een voor mij veel betekenend Spaans woord dat de herinnering oproept van een geweldige rit op een Andalusische hengst in de heuvels van Sevilla, heerlijk zonder nadenken in volle galop met de wind in mijn gezicht. De andere betekenis is het hebben van een "kater", ook deze herinneringen heb ik aan mijn tijd in Andalusië: die Spaanse nachten zijn ongelofelijk verleidend..
Resaca is waar ik mezelf in herken: op de golven van het leven varend, zo af en toe verzeild rakend in... en ja: ook wel eens wakker worden met een flinke "kater"!

Spaans - Nederlands

1. Resaca -  Branding, het schuimend breken van de golven tegen het strand
2. Resaca - Kater, gevoel van ontgoocheling of het onwel zijn naar een drinkpartij

Januari 2015

januari 2015

Zonder aankondiging is er het verdriet van afgelopen jaar. Niet handig, zo onaangekondigd. Maar het is welkom en nodig.
Tranen rollen over mijn wangen en mijn gedachten gaan over en weer:

de wat aparte vakantie, het depressief zijn van mijn partner, de ziekte van mijn vader, het vele overwerken, iedere maand de touwtjes aan elkaar zien te knopen, de relatie die stuk liep,  de verwijten, het ziek zijn van mijn lieve neef, het verdriet van mijn dochter en... het gemis van mijn vader

De machteloosheid, de onzekerheid, de boosheid, het verdriet, de pijn, het ongeloof, de frustratie, de woede, de verslagenheid en... de dankbaarheid.

Hoeveel kun je tegelijk voelen? En wat doet dit met je?  Ik weet het niet, maar ik ben op. Ik ben doodmoe en ga me ook niet meer verzetten. 

Ik zeg: welkom "verdriet", kom maar binnen. Veeg de boel maar goed schoon! Misschien wordt het dan een stuk rustiger in mijn hoofd.